تعداد نشریات | 43 |
تعداد شمارهها | 1,658 |
تعداد مقالات | 13,568 |
تعداد مشاهده مقاله | 31,233,604 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,303,724 |
ریختشناسی مقایسهای جمعیتهای گکوی انگشتبرگی ورنر Asaccus elisae (Werner, 1895) در ایران | ||
تاکسونومی و بیوسیستماتیک | ||
مقاله 5، دوره 11، شماره 39، شهریور 1398، صفحه 55-74 اصل مقاله (1.29 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22108/tbj.2020.122436.1112 | ||
نویسندگان | ||
کامران کمالی1؛ محمد کابلی* 2 | ||
1دانشجوی دکتری تنوع زیستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
2استاد گروه محیط زیست، دانشکدۀ منابع طبیعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
چکیده جنس Asaccus یکی از ناشناختهترین اعضای خانوادۀ Phyllodactylidae است. قدیمیترین گونۀ شناختهشدۀ این جنس گکوی انگشتبرگی ورنر است؛ با وجود این، هنوز اطلاعات اندکی از پراکنش، ویژگیهای تبارشناختی، فرآیندهای گونهزایی، جریان ژنی، روابط بومشناختی و تهدیدهای بالقوه و بالفعل جمعیتهای آن در ایران وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی تنوع ریختشناختی جمعیتهای مختلف این گونه در ایران انجام شد. بدین منظور، روشهای ریختشناسی سنتی با استفاده از 15 متغیر مورفومتریک و 10 متغیر مریستیک و همچنین ریختشناسی هندسی استفاده شد. تعداد 60 نمونه تحت مجوز سازمان حفاظت محیط زیست از فروردین تا شهریو 1397 در 9 ایستگاه در نواحی غربی تا جنوبی ایران صید شد. نمونهها با استفاده از کولیس ورنیه بیومتری و پس از تعیین جنسیت و عکسبرداری، بلافاصله در نقطۀ صید رهاسازی شدند. نتایج نشان داد نرها و مادههای بالغ در متغیرهای ریختی با یکدیگر اختلاف معنادار دارند؛ بنابراین آنالیزهای ریختشناختی برای نرها و مادهها جداگانه انجام شد؛ همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین جمعیتهای مختلف براساس متغیرهای مورفومتریک و مریستیک وجود دارد. آنالیزهای خوشهبندی تابع تشخیص نیز وجود سه خوشه از جمعیتهای مطالعهشده را تأیید کرد که عبارتند از جمعیتهای شمال، مرکز و جنوب زاگرس؛ با این وجود مطالعات مولکولی تکمیلی برای تأیید جدایی جمعیتهای ذکرشده ضروری است تا بتوان با تجمیع نتایج مطالعات ریختشناختی و مولکولی، واحدهای حفاظتی معنادار را در ایران شناسایی و به سازمان حفاظت محیط زیست برای برنامههای حفاظتی آتی پیشنهاد کرد. | ||
کلیدواژهها | ||
واژههای کلیدی: ایران؛ ریختشناسی هندسی؛ رشتهکوه زاگرس؛ گکوهای انگشتبرگی؛ ریختشناسی؛ ایران | ||
مراجع | ||
منابع Anderson, S. C. (1999). The Lizards of Iran. Society for the Study of Amphibians and Reptiles. Oxford, Ohio, 6, 1-442. Baran, I., Kumultas, Y., Ilgaz, C., Turkozan, O., & Avci, A. (2003). On Asaccus elisae (F. Werner, 1895) (Sauria: Gekkonidae) Specimens Collected From The Vicinity Of Harran, Þanliurfa In Southeast Turkey. Russian Journal of Herpetology, 10(1), 7-10. Carranza, S., Simó-Riudalbas, M., Jayasinghe, S., Wilms, T. & Els, J. (2016). Microendemicity in the Northern Hajar Mountains of Oman and the United Arab Emirates with the Description of Two New Species of Geckos of The genus Asaccus (Squamata: Phyllodactylidae). PeerJ, 4, e2371. Dixon, J. R. & Anderson, S. C. (1973). A New Genus and Species of Gecko (Sauria: Gekkonidae) from Iran and Iraq. Bulletin of the Southern California Academy of Sciences, 72(3), 155-160. Izadi, H., Stewart, K. M. E., & Penlidis, A. (2014). Role of Contact Electrification and Electrostatic Interactions in Gecko Adhesion. Journal of the Royal Society Interface, 11(98), 20140371. Kamali, K. (2018). The Field Guide of Reptiles and Amphibians of Iran. Tehran: Iranshenasi Publication (in Persian). Papenfuss, T. J., Jackman,T. R., Bauer, A. M., Stuart, B. L., Robinson, M. D., & Parham, J . F. (2010). Phylogenetic Relationships Among Species of Southwest Asian Leaf-toed Geckos (Asaccus). Proceedings of the California Academy of Sciences, 61(13), 587-596. Parsa, H., Oraie, H., Khosravani, A., & Rastegar-Pouyani, N. (2009). Systematics and Distribution of the Iranian Plateau Leaf-toed Geckos of the Genus Asaccus (Sauria: Gekkonidae). Iranian Journal of Animal Biosystematics, 5(2), 43-55. Rajabizadeh, M. (2014). Biodiversity of the Snakes in the Northern and Western Mountains of Iran, with Special Emphasis on Biodiversity in Colubroids. Doctoral Dissertation, Ghent University. Rastegar-Pouyani, N., Nilson, G., & Faizi, H. (2006). A New Species of Asaccus (Sauria: Gekkonidae) From Kurdistan Province, Western Iran. Hamadryad. 30(1-2), 141-150. Rohlf, F. J. (2010). TpsDig2: Thin Plate Spline Digitizing Landmarks. New York: Stony Brook University. Rohlf, F. J. & Slice, D. (1990). Extensions of the Procrustes Method for the Optimal Superimposition of Landmarks. Systematic Biology, 39(1), 40-59. Tok, C. V., Atatür, M. K., & Taşkavak, E. (1997). Taxonomic status of Asaccus elisae (F. Werner, 1895) from Birecik, Anatolia. Israel Journal of Ecology and Evolution, 43(1), 71-77. Torki, F., Ahmadzadeh, F., Ilgaz, C., Avci, A., & Kumlutas, Y. (2011). Description of Four New Asaccus Dixon and Anderson, 1973 (Reptilia: Phyllodactylidae) from Iran and Turkey. Amphibia-Reptilia, 32(2), 185-202. Torki, F., Fathinia, B., Rostami H.A., Gharzi, A., & Nazari-Serenjeh, F. (2011). Beschreibungeines neuen Asaccus (Sauria: Phyllodactylidae) aus dem Iran. Sauria, 33(1), 51-62. Uetz P., Goll J., & Hallerman J. (2019). The Reptile Database. Available Online at http:// www.reptile-database.org. Werner, F. (1917). Reptilien aus Persien (Provinz Fars). Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien 57, 191–220. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 168 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 229 |