
تعداد نشریات | 43 |
تعداد شمارهها | 1,706 |
تعداد مقالات | 13,972 |
تعداد مشاهده مقاله | 33,560,947 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 13,309,948 |
مضمونسازی با عناصر بیانی و بدیعی در غزلیات نظیری نیشابوری | ||
فنون ادبی | ||
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 20 اسفند 1403 | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22108/liar.2025.143711.2423 | ||
نویسندگان | ||
عبدالمجید دست پس1؛ محمد حسین کرمی* 2؛ محمد مرادی3 | ||
1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
2استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
3دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
چکیده | ||
از اواخر قرن دهم، تحولی عظیم در شعر فارسی به وجود آمد و مضمونآفرینی در جایگاه وجه غالب شعر شاعران سبک هندی، تحولاتی چشمگیر در ادبیات فارسی، ایجاد کرده است. سخنوران این سبک، با دقت و امعان نظر در عناصر مورد استفادۀ شاعران دورههای قبل، روابطی تازه و بدیع میان پدیدهها ایجاد کردند. این روابط تازه در ابعاد و اسلوبهای گوناگون قابل بررسی است که یکی از آنها، بهرهگیری از عناصر بیانی و بدیعی است. در این مقاله، با روش توصیفی- تحلیلی، شیوههای مضمونآفرینی براساس عناصر بیانی و بدیعی در غزلیات نظیری نیشابوری بررسی شده است. نتایج نشان میدهد، نظیری نیشابوری به عنوان یکی از پیشروان این سبک ادبی، در آفرینش مضامین نو نقشی برجسته ایفا کرده است. او در ساختن مضامین تازه در چارچوب آرایههای بیانی و بدیعی، دست به ابتکاراتی زده که حاصل آن، آفرینش تصاویر شگفتانگیز و نوینی بوده است. شعر او، ضمن برخورداری از ویژگیهای سبک عراقی و مکتب وقوع، پذیرای مختصات تازهای است که بعدها این شگردها، دست مایۀ شاعران بزرگی هم چون صائب تبریزی شده است. در غزلیات او، از میان عناصر بیانی، تشبیه و تشخیص و در میان عناصر بدیعی، اسلوب معادله، تمثیل، پارادوکس، حسن تعلیل و اغراق بیشترین بسامدها را در ساخت مضامین تازۀ شعری ایفا کرده که از منظر سبکی، متفاوت و برجستهتر از بسیاری از شاعران همعصر او بوده است. | ||
کلیدواژهها | ||
سبک هندی؛ عناصر بیانی؛ عناصر بدیعی؛ تشخیص؛ نظیری نیشابوری | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 66 |