تضاد و متناقض‌نما در دیوان شمس با جستاری در تبارشناسی تضاد و متناقض‌نما در منابع بلاغی

منابع

1. قرآن کریم.
2. احمد­نژاد، کامل (1376). فنون ادبی، چاپ سوم، تهران: پایا.
3. استیس، و.ت (1375). عرفان و فلسفه، ترجمة بهاءالدین خرمشاهی. تهران: سروش. چاپ چهارم.
4. تفتازانی، مسعود بن عمر (1369). المختصرالمعانی. چاپ دوازدهم. قم: دارالحکمه.
5. جازم، علی و مصطفی امین (1379) البلاغة الواضحة. تهران: الهام.
6. حسن‌زاده، حمید (1383). «آرایة تضاد در قرآن». علوم قرآن و حدیث «پیام جاویدان». ش4. صص 29-36.
7. حصارکی، محمدرضا و گذشتی، محمد (1390). «بازتاب تضاد در مثنوی»، فصلنامة زبان و ادب فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سال سوم، ش 6، صص 103-126.
8. الرادویانی، محمدبن عمر (1362). ترجمان البلاغه. به اهتمام احمد آتش و انتقاد ملک­الشعرای بهار. چاپ دوم، تهران: اساطیر.
9. رازی، شمس قیس (1373). المعجم فی معاییر اشعار العجم، به کوشش سیروس شمیسا، چاپ اول، تهران: فردوس.
10. رجایی، محمدخلیل (1372). معالم البلاغه در علم (معانی، بیان، بدیع)، چاپ سوم، تهران: مرکز نشر.
11. شفیعی کدکنی، محمدرضا (1387). گزیدة غزلیات شمس تبریزی. تهران: سخن.
12. _______ (1366). شاعر آینه‌ها؛ بررسی سبک هندی و شعر بیدل. تهران: آگاه.
13. _______ (1374). «دستور زبان عرفان و عرفان دستور زبان». نامة استاد جعفر شهیدی. تهران: طرح نو.
14. _______ (1384). موسیقی شعر. چاپ هشتم، تهران: آگاه
15. شمیسا، سیروس (1375). نگاهی تازه به بدیع، چاپ هشتم، تهران: فردوس.
16. عسکری، ابوهلال (1372). معیار البلاغه؛ ترجمة الصناعتین ابوهلال عسکری، ترجمة دکتر محمدجواد نصیری، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
17. عطار نیشابوری، فریدالدین (1322). تذکرةالاولیا، به اهتمام رینولد آلن نیکلسون، 2 جلد، لیدن: بریل.
18. غزالی طوسی، ابوحامد (1361). کیمیای سعادت، تصحیح حسین خدیو جم، 2 ج، تهران: علمی-فرهنگی.
19. غلامرضایی، محمد (1387). سبک­شناسی شعر فارسی از رودکی تا شاملو، تهران: روزنه.
20. فتوحی، محمود (1389). بلاغت تصویر، تهران: سخن.
21. فشارکی، محمد (1379). نقد بدیع، چاپ اول، تهران: انتشارات سمت.
22. فولادی، علیرضا (1389). زبان عرفان، تهران: سخن.
23. کربن،­ هانری (1384). مقالات: مجموعه­ای از مقالات به زبان فارسی، تهران: نشر حقیقت.
24. کریمی، امیربانو و برج­ساز، غفار (1385). « تجربة عرفانی و بیان پارادوکسی ». زبان و ادبیات: دانشکدةادبیات و علوم انسانی تهران، پاییز، ش 179، صص21-41.
25. کریمی، عبدالعظیم (1381). نظم پریشان. تهران: مؤسسة فرهنگی منادی تربیت.
26. کریمی­پناه، ملیحه (1397). «بررسی مؤلفه­های پارادوکسی عرفانی در غزلیات حکیم سنایی غزنوی». ماهنامة آفاق علوم انسانی، شمارة سیزدهم، اردیبهشت،1-14.
27. کزازی، میرجلال­الدین (1374). زیبایی­شناسی سخن پارسی، چاپ سوم، تهران: کتاب ماد.
28. گلی، احمد و بافکر، سردار (1395). «شگردهای متناقض‌نمایی زیبایی‌شناختی». فصلنامة فنون ادبی دانشگاه اصفهان. سال هشتم، شمارة2 (پیاپی15)، 116-100.
29. گلی، احمد و بافکر، سردار (1397). «پارادوکس محتوایی در شعر فارسی». مجلة شعرپژوهی (بوستان ادب). دانشگاه شیراز، سال دهم، ش 2. شمارة پیاپی 36، 152-129.
30. مرتضایی، جواد (1385). «نقد و تحلیل پارادوکس در روند و سیر تاریخی و بلاغی». مجلة علمی-پژوهشی دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. دورة دوم، شمارة چهل و هفتم، زمستان، 235-217.
31. مطهری، مرتضی (1384). عدل الهی. تهران: صدرا.
32. مولوی، جلال­الدین محمد. (1363). مثنوی معنوی. دفتر اول و دوم، به تصحیح رینولد. آ. نیکولسن، به اهتمام نصرالله پور جوادی، تهران: امیرکبیر.
33. واعظ، بتول و مستعلی پارسا (1390). «تضاد در عین وحدت؛ پارادوکس در مثنوی و غزلیات مولانا. فصلنامة کاوش­نامه، سال دوازدهم. ش 23، صص 195-218.
34. وحیدیان کامیار، تقی (1374). «متناقض­نما در ادبیات»، مجلة دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی مشهد. شمارة سوم و چهارم، 1374، صص 271-294.
35. وطواط، رشیدالدین محمد عمر کاتب بلخی (1362). حدائق السحر فی دقایق الشعر، تصحیح عباس اقبال آشتیانی، تهران: کتابخانة طهوری-سنایی.
36. ویل دورانت (1335). تاریخ فلسفه، ترجمة عباس زریاب­خویی. تهران: علمی و فرهنگی.
37. هاشمی، احمد (1381). ترجمه و شرح جواهرالبلاغه. جلد دوم بیان و بدیع. مترجم حسن عرفان. چاپ دوم، تهران: نشر بلاغت.
38. هجویری غزنوی، ابوالحسن علی بن عثمان الجلابی (1375). کشف المحجوب، تصحیح ژوکوفسکی، مقدمة قاسم انصاری. چاپ چهارم. تهران: طهوری.
39. همایی، جلال‌الدین (1364). فنون بلاغت و صناعت ادبی، جلد دوم، چاپ سوم، تهران: توس.
40. یوسفی، محمدرضا و ابراهیمی شهرآباد، رقیه (1391). «تضاد و انواع آن در زبان فارسی»، فصلنامة فنون ادبی دانشگاه اصفهان. سال چهارم، شمارة 2(پیاپی7)، صص154-129.