پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 42 |
| تعداد شماره‌ها | 1,513 |
| تعداد مقالات | 12,475 |
| تعداد مشاهده مقاله | 24,708,481 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 10,427,729 |
بررسی و تحلیل نقش ایرانیان باستان در ترویج دین‌های آسیایی در چین | ||
| الهیات تطبیقی | ||
| مقاله 7، دوره 11، شماره 23، خرداد 1399، صفحه 75-92 اصل مقاله (1.53 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22108/coth.2020.118634.1325 | ||
| نویسنده | ||
| حمیدرضا پاشازانوس* | ||
| استادیار گروه تاریخ و ایران شناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران | ||
| چکیده | ||
| دین، یکی از مهم‌ترین حوزه‌های روابط ایران و چین در دورۀ باستان است که تاکنون به‌صورت مستقل بررسی نشده است. مطابق منابع چینی، همۀ ادیان و آیین‌های مهم چین به‌غیر از دین تائویی و آیین کنفوسیوسی، مذاهب غیربومی چین‌اند و ادیان و آیین‌های دیگر ازجمله بودایی، زرتشتی، نسطوری، مانوی و اسلام همه از خارج از چین و توسط ایرانیان وارد چین شده‌اند؛ ازاین‌رو، نخبگان ایرانی علاوه بر ترویج دین‌های ایرانی در چین، نقش مهمی در ترویج دین‌های غیربومی ایران ازجمله مسیحیت در چین داشتند. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه‌ای مستقل دربارة میزان تأثیرگذاری این ادیان در چین باستان و براساس متون چینی صورت نگرفته، در نوشتار حاضر سعی شده است با روش مطالعۀ تطبیقی داده‌های تاریخی و باستان‌شناختی، با واکاوی متون چینی و دیگر مواد باستان‌شناسی مکشوفه در چین، نحوۀ ورود این دین‌ها به چین و میزان تأثیرگذاری آنها بر فرهنگ چین بررسی شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ایران باستان؛ چین؛ زرتشتی؛ مسیحیت؛ بودایی و مانویت | ||
| مراجع | ||
|
منابع 1- تجدد، نهال، (1379)، «نخستین مترجمان آیین بودا در چین»، ایران‌نامه، شماره ۷۲، صص 367-374. 2- تجدد، نهال، (1369)، «نقش زبان‌های ایرانی در انتشار چند دین در آسیای مرکزی و چین»، ایران‌نامه، شماره 30، صص 261-272. 3- جان سین لیان، (1386)، متون باستانی پیرامون تاریخ روابط چین و ایران: از روزگار اشکانی تا شاهرخ تیموری، مترجم جان هونگ نین، تهران، سازمان میراث فرهنگی، پژوهشکده زبان و گویش. 4- رضایی باغ بیدی، حسن، (1386)، «ساسانیان و زردشتیان در چین و ژاپن»، سمینار بین‌المللی ایران و اسلام: آراء و اندیشه‌ها، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، 15-16 شهریور، صص 1-15. 5- نامق ارغون، حسین، (1351)، «آیین مانی در میان اویغورها»، مترجم عبدالقادیر آهنگری، مجلۀ بررسی‌های تاریخی، شماره 41 ، صص 67-76. 6- Agnew, N. (2010). Conservation of Ancient Sites on the Silk Road, Getty Conservation Institute.
7- Aston, W. G. (1972). Nihongi. Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697, Rutland, Vt. and Tokyo.
8- Boyce, M. (1960). A Catalogue of the Iranian Manuscripts in Manichaean Script in the Berlin Turfan Collection, Berlin.
9- Chavannes, É., & P. Pelliot. (1913). “Un traité manichéen retrouvé en Chine”, Journal Asiatique, 1, 1913, pp. 261-383.
10- Chʻen, K. (1964). Buddhism in China: A Historical Survey, Princeton University Press.
11- Clark, L. V. (2001). “The Conversion of Bügü Khan”, in Studia Manichaica: IV Internationaler KongreЯ zum Manichäismus, ed. R. E. Emmerick, W. Sundermann, and P. Zieme, Berlin, pp. 83-123.
12- De la Vaissière, É. (2003). “Sogdians in China: A Short History and Some New Discoveries”. Silkroad Journal (The Silkroad Foundation), Vol. 1, No. 2, pp. 23-27.
13- Dien, A. E. (1962). “The 'sa-pao' Problem Re-examined”, Journal of the American Oriental Society. V. 82, pp. 335-46.
14- Drake, F. S. (1943). “Mohammedanism in the Tang Dynasty”, Monumenta Serica, vol. 8, pp. 1-40.
15- Du You. (1988). Tongdian, j. 40, 193, Beijing, Zhonghua shuju.
16- Forte, A. (1995). An Shigao and His Offspring: An Iranian Family in China, Kyoto, Italian School of East Asian Studies.
17- Forte, A. (1999). “Iranians in China: Buddhism, Zoroastrianism, and Bureaus of Commerce”, Cahiers d’Extrême-Asie, vol. 11, pp. 277-290.
18- Forte, A. (1996a). “On the Identity of Aluohan (616-710). A Persian Aristocrat at the Chinese Court”, La Persia e l’Asia Centrale da Alessandro al X secolo, Rome, pp.187-97.
19- Forte, A. (1996b). “Kuwabara's Misleading Thesis on Bukhara and the Family Name An”, Journal of the American Oriental Society. Vol. 116, No. 4, pp. 645-652.
20- Gulácsi, Z. (2001). Manichaean art in Berlin Collections A Comprehensive Catalogue, Turnhout, Corpus Fontium Manichaeorum: Series Archaeologica et Iconographica 1.
21- Howard, M. C.. (2012). Transnationalism in Ancient and Medieval Societies: The Role of Cross-Border Trade and Travel, North Carolina, McFarland and Company.
22- Houston, R. C. (1975). “A Note on Two Coin Hoards Reported in Kao Ku”, The American Numismatic Society, Museum Notes 20, pp. 153-160.
23- Imoto, E. (2002). “Asuka no Perushiajin”, (Persians in Asuka), Higashi Ajia no kodai bunka, No. 113, pp. 58-68.
24- Itō, G. (1980). Perushia bunka toraikō. Shiruku rōdo kara Asuka e (A thought about the arrival of Persian culture in Japan—from the Silk Road to Asuka), Tokyo, Japan.
25- Keevak, M. (2008). The Story of a Stele: China's Nestorian Monument and Its Reception in the West, 1625–1916, Hong Kong, Hong Kong University Press.
26- Kuwabara, J. (1926). “On the persons from the Western Regions who came to live in China during the Sui and Tang periods”, in: Naito haku-shi kanreki shukuga shinagaku ronso, Kyoto: Kobundo shobo.
27- Leslie, D. D. (1981). “Persian temples in tang china”, Monumenta Serica, vol. 35, pp. 275-303.
28- Lieu, S. N. C. (2002). “Manicheism i: in China”,Encyclopædia Iranica, Online Edition, available at http://www.iranicaonline.org/articles/manicheism-v-in-china-1
29- Lieu, S. N. C. (1985). Manichaeism in the Later Roman Empire and Medieval China , a Historical Survey, Manchester, Manchester University Press.
30- Lieu, S. N. C. (1992). Manichaeism in the Later Roman Empire and Medieval China, Tübingen, 2nd. ed.
31- Liu Ts'un-yan. (1976). “Traces of Zoroastrian and Manichaean Activities in Pre-T'ang China”, Selected Papers from the Hall of Harmonious Wind, Leiden, Brill, Pp. 3-58.
32- Mair, Victor H. (2000). “Heavenly Questions”, The Shorter Columbia Anthology ofTraditional Chinese Literature, ed. Victor H. Mair. New York, Columbia University Press, 2000, pp. 192–208.
33- Moriyasu, T. (2000). “On the Uigur čxšapt ay and the Spreading of Manichaeism into South China”, in Studia Manichaica, ed. R. E. Emmerick et al., Berlin, 2000, pp. 430-40.
34- Moule, A. C. (1930). Christians in China before the year 1550, London and New York, Society for Promoting Christian Knowledge and Macmillan.
35- Pelliot, P. (1903). “Le Sa-pao”, Bulletin de l’Ecole Française d’Extrême-Orient, No.3, pp. 665-71. 36- Pulleyblank , E. G. (1991). “Chinese-Iranian Relations, i in pre-Islamic times”, Encyclopædia Iranica, Online Edition, available at http://www.iranicaonline.org/articles/chinese-iranian-i
37- Pulleyblank, E. G. (1962). “The consonantal system of Old Chinese”, Asia Major 9, pp. 58-144.
38- Rong, X. (2000). “Research on Zoroastrianism in China, 1923-2000”, China Archaeology and Art Digest 4, no. 1, pp. 7-13.
39- Scarcia, G. (2004). “La «sposa bizantina» di Khosrow Parviz”, La Persia e Bisanzio, Rome, pp. 115-35.
40- Sundermann, W. (1985). “Ein übersehenes Bild Manis”, Altorientalische Forschungen 12, pp. 172-74.
41- Sundermann, W. (2004), “Turfan Expeditions”, Encyclopædia Iranica, Online Edition, available at http://www.iranicaonline.org/articles/turfan-expeditions-2
42- Tan Chung. (1998). Across the Himalayan Gap: An Indian Quest for Understanding China, New Delhi, India, Gyan Publishing House.
43- Wang Pu. (2012). Tang huiyao, Shanghai, j. 49, Shanghai guji chubanshe.
44- Watt, J. C. Y & et all. (2004). China: Dawn of a Golden Age, 200-750 AD, London and New York, the Metropolitan Museum of Art, Yale University Press.
45- Wei Shou. (1974). Weishu, j. 13, 102, Beijing, Zhonghua shuju.
46- Wushu, Lin. (1991) “The Compendium of the Teaching of Mani, the Buddha of Light”, in Manichaica Selecta, ed. A. Van Tongerloo and S. Giversen, Lovanii, pp. 225-232.
47- Yifa, V. (2002). Origins of Buddhist Monastic Codes in China, Classics in East Asian Buddhism, University of Hawaii Press.
48- Zhang G. (1994). “Trois exemples d'influences mazdéennes dans la Chine des Tang”, Études chinoises, XIII, pp.1-2.
49- Zhang He. (2011). Shuma the Chinese Analog of Soma/Haoma? A Study of Early Contacts between Indo-Iranians and Chinese, pensilvniya, Sino-Platonic Papers, University of Pennsylvania, No. 216.
50- Zhang Xinglang, (1977), The Collection of the Historical Materials of Communications between China and the West, Vol. III, Beijing, Zhonghua Book Co.
51- Zürcher, E. (1991). “A new look at the earliest Chinese Buddhist texts”, In Koichi Shinohara and Gregory Schopen. From Benares to Beijing, essays on Buddhism and Chinese religion in honor of Prof. Jan Yün-hua, Oakville, Ontario, Mosaic, pp. 277–300. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 534 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 536 |
||