مصداق‌هایی از مفهوم گروتسک در حکایت‌های مثنوی

منابع

1. امینی، اسماعیل (1391). خندمین‌تر افسانه (جلوه‌های طنز در مثنوی معنوی)، چ 2، تهران: سورۀ مهر.
2. برهانی، مهدی (1372). تلخند: طنز در داستان‌های مثنوی معنوی، تهران: کندو.
3. پارسانسب، محمد (غلام) (1386). «ساختارشناسی داستان‌های طنزآمیز مثنوی»، پژوهش‌های ادبی، شماره 16، 33- 56.
4. تسلیم‌جهرمی، فاطمه، یحیی طالبیان (1390). «تلفیق احساسات ناهمگون و متضاد(گروتسک) در طنز و مطایبه»، فنون ادبی، شماره 4، 1- 20.
5. داوودی‌مقدم، فریده (1391). «گروتسک در حکایت‌های دیوانگان عطار»، مجلۀ تاریخ ادبیات، شماره 3/71، 53 – 75.
6. رونلد، نولز (1391). شکسپیر و کارناوال پس از باختین، ترجمه رویا پورآذر، تهران: هرمس.
7. پیرخدری‌، ستاره (1389). بررسی ادبیات کارناوالی در دفتر ششم مثنوی، تهران: دانشگاه تهران، دانشکده سینما و تئاتر.
8. تامسون، فلیپ (1390). گروتسک، ترجمه فرزانه طاهری، تهران: نشر مرکز.
9. جعفری تبریزی، محمدتقی (1387). مولوی و جهان‌بینی‌ها، چ 6، تهران: مؤسسه تدوین و نشر آقار علامه جعفری.
10. چوبندیان، محمدزمان (1387). زنگ و صیقل و آینه، تحلیل طنزهای مولانا در مثنوی، تهران: ترفند.
11. حلبی، علی‌اصغر (1364). مقدمه‌ای بر طنز و شوخ‌طبعی در ایران، تهران: مؤسسه انتشارات پیک.
12. حیدری، خدیجه (1394). گروتسک در آثار صادق هدایت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی.
13. زرین‌کوب، عبدالحسین (1366). بحر در کوزه، تهران: انتشارات محمدعلی علمی.
14. شیمل، آن‌ماری (1370). شکوه شمس (سیری در آثار و افکار مولانا)، چ 2، تهران: علمی و فرهنگی.
15. لوترآدامز، جیمز، ویلسون یتس (1394). گروتسک در ادبیات، ترجمه آتوسا راستی، تهران: قطره.
16. مجابی، جواد (1395). تاریخ طنز ادبی ایران، ج 2، تهران: ثالث.
17. مولوی، جلال‌الدین محمد (1387). شرح جامع مثنوی معنوی، کریم زمانی، تهران: اطلاعات.
18. نبی‌لو، علیرضا (1386). «تأویلات مولوی از داستان‌های حیوانات، بررسی 53 داستان حیوانات و تأویلات آن در مثنوی»، فصلنامه پژوهش‌های ادبی، شماره 16، 239 -269.