استعاره در گذر زمان؛ بررسی، تحلیل و نقد تطوّر تعریف استعاره در آثار بلاغی عربی و فارسی

منابع

1. ابن سنان خفاجی، ابومحمد عبدالله بن محمد (۲۰۱۰). سرّ الفصاحه، محقق ابراهیم شمس‌الدین، بیروت: کتابه الناشرون.

2. ابی العباس ثعلب (۲۰۰۵). قواعد الشعر، تحقیق و شرح محمد عبدالمنعم خفاجی، بیروت: دارالجیل.                  

3. ابن قتیبة، ابو محمد عبدالله بن مسلم ( ۱۹۷۳). تأویل مشکل القرآن. شرحه و نشر: احمد صقر. بی‌جا

4. تاج الحلاوی، علی بن محمد المشتهر (بی‌تا). دقایق‌الاشعار، به تصحیح و با حواشی و یادداشت‌های سید محمد کاظم امام، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

5. تفتازانى، سدیدالدین عمر (۱۳۷۵). مختصرالمعانی، تفتازانی، شرح فارسی (کرانه‌ها) ج 3، حسن عرفان، قم : هجرت.

6. تقوی، نصر الله (۱۳۱۷). هنجارگفتار، تهران: چاپخانة مجلس.

7. جاحظ، ابوعثمان عمر بن بحر(۱۹۲۳). البیان و التبیین، محققه و شارحه حسن السندویی، مصر: دارالمکتبه التجاریه.

8. جرجانى، عبدالقاهر(۱۳۷۴). اسرارالبلاغه، ترجمة جلیل تجلیل، تهران: انتشارات دانشگاه.

9. حسینی، امیربرهان الدین عطاء الله محمود (۱۳۸۴). بدایع الصنایع، مصحّح رحیم مسلمانیان قبادیانی، تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار.

10. رادویانى، محمدبن‌عمر(۱۹۴۹). ترجمان‌البلاغه، به تصحیح و اهتمام پرفسور احمد آتش استانبول: چاپخانة ابراهیم خروس.

11. شمس قیس رازى، شمس‌الدین محمد بن قیس (۱۳۷۳). المعجم فى معاییر اشعار العجم، به کوشش سیروس شمیسا، تهران: فردوس.

12. رامی تبریزی، شرف‌الدین حسّن بن محمد (۱۳۴۱). حقایقالحدائق، به تصحیح و با حواشی و یادداشت‌های سیدمحمد کاظم امام، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

13. رجایی، محمد خلیل (۱۳۹۲). معالم البلاغه، در علم معانی، بیان، بدیع، شیراز: دانشگاه شیراز.

14. سارلی، ناصرقلی (۱۳۸۷). «انگارهای نو برای تاریخ استعاره»، فصلنامة پژوهش‌های ادبی، سال ۵، شمارة ۱۹، صص۷۱-۸۸.

15. سکاکی، سراج‌الدین ابویعقوب یوسف بن ابی بکر (۱۹۸۷). مفتاح العلوم، نعیم زرزور، بیروت: دارالکتاب العلمیه.

16. شفیعی کدکنی، محمدرضا (۱۳۷۵). صور خیال در شعر فارسی، تهران: آگاه.

17. شمیسا، سیروس (۱۳۸۵). بیان، تهران: میترا.

18. شمس العلماى گرگانى، حاج محمد حسین (1377). ابدع البدایع، به اهتمام حسین جعفرى، تبریز: احرار.

19. شیخون، محمود (۱۹۹۴). الاستعاره نشأتها و تطورها، مصر: دارالهدایه.

20. صالح مازندرانی، محمدهادی بن محمد (۱۳۷۶). انوار البلاغه، به کوشش محمدعلی غلامی‌نژاد، تهران: مرکز فرهنگی نشر قبله.

21. ضیف، شوقی(۱۳۸۳). تاریخ و تطور علوم بلاغت، ترجمة محمدرضا ترکی، تهران: سمت.

22. العسکری، ابو هلال الحسن بن عبدالله بن سهل (۲۰۰۶). الصناعتینالکتابهونقدوالشعر، تحقیق علی‌محمد البجاوی، محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: صیدا.

23. فخری اصفهانی، شمس‌الدین محمد (۱۳۸۹). معیار جمالی و مفتاح ابواسحاقی، تحقیق و تصحیح یحیی کاردگر، تهران: کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی.

24. فندرسکی، میرزاابوطالب (۱۳۸۱). رسالۀ بیان بدیع، تحشیه سیده مریم روضاتیان، اصفهان: دفتر تبلیغات اسلامى.

25. القیروانی، ابوعلی الحسن بن رشیق (۱۹۳۴). العمده فی النقد الشعر و تمحیصه، شرح و تحقیق: محمد محی‌الدین عبدالحمیده، مطبعه حجازی بالقاهره.

26. گاوان، عمادالدین‌محمود (۱۳۸۱). مناظرالانشا، تصحیح معصومه معدن‌کن، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

27. ناشر، عبدالحسّین (حسّام العلماء آق اولی) (۱۳۱۵). دُرر الادب، تألیف، انتشارات الهجره.

28. همایى، جلال الدین (۱۳۷۴). معانى و بیان، به کوشش ماهدخت بانو همایى، تهران: مؤسسة نشر هما.

29. واعظ کاشفی سبزواری، کمال‌الدین حسّین (1369). بدایع الافکار فی صنایع الاشعار، ویراسته و گزاردۀ میرجلال الدین کزّازی، تهران: نشر مرکز.

30. وطواط، رشید الدین (۱۳۶۲). حدائق‌السحر فى دقایق‌الشعر، به تصحیح و اهتمام عباس اقبال آشتیانى، تهران: طهورى و سنایى.