پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 42 |
| تعداد شماره‌ها | 1,537 |
| تعداد مقالات | 12,642 |
| تعداد مشاهده مقاله | 26,042,709 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 10,699,114 |
فون کنه‌های خاک‌زی زیرگروه Dermanyssiae (Mesostigmata: Gamasina) در شمال غرب استان کرمان | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| تاکسونومی و بیوسیستماتیک | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مقاله 5، دوره 6، شماره 20، آذر 1393، صفحه 37-48 اصل مقاله (695.69 K) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| نویسندگان | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مرضیه مثنوی‌پور1؛ شهروز کاظمی* 2؛ ملیحه لطیفی1؛ مهدی ضیاءالدینی1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1گروه گیاه‌پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر(عج)، رفسنجان، ایران | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2گروه تنوع زیستی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| چکیده | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| کنه‌های میان‌استیگمای زیرگروه Dermanyssiae عموماً شکارگرانی آزادزی هستند که نقش مهمی در زنجیره‌های غذایی و اکوسیستم‌‌های خاکی دارند. به منظور شناسایی فون این کنه‌ها در شمال غرب استان کرمان، نمونه‌برداری‌هایی به صورت تصادفی از خاک زیستگاه‌های مختلف در سال‌های 1390 تا 1391 انجام شد که در مجموع 25 گونه متعلق به 21 جنس از 12 خانواده و 6 بالاخانواده شناسایی شدند و از بین آنها، گونه Rhodacarus coronatus (Berlese) برای نخستین بار از ایران گزارش می‌شود. از میان خانواده‌های جمع‌آوری شده، خانواده Macrochelidae از بیشترین فراوانی نسبی (2/30 درصد) برخوردار بود و خانواده‌های Laelapidae و Melicharidae به ترتیب با فراوانی‌های 8/28 و 7/15 درصد در رتبه‌های بعدی قرار داشتند. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| کلیدواژه‌ها | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| فون؛ کنه‌های خاک‌زی؛ Rhodacarus coronatus؛ فراوانی نسبی؛ ایران | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| اصل مقاله | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
مقدمه. کنه‌های راسته میان‌استیگمایان گروه بزرگی از کنه‌ها با پراکندگی جهانی هستند که در زیستگاه و شیوه زندگی آنها تنوع زیادی وجود دارد. بیشتر این کنه‌ها شکارگرانی با زندگی آزاد هستند، در حالی که تعدادی از آنها انگل پستانداران، پرندگان، خزندگان و یا بندپایان دیگر هستند (Lindquist et al., 2009). راسته میان‌استیگمایان به سه زیرراسته تقسیم می‌شود که زیرراسته Monogynaspida از نظر تعداد گونه بزرگ‌ترین آنها است. این زیرراسته شامل چندین زیرگروه از جمله Dermanyssiae است و خانواده‌هایی را شامل می‌شود که معمولاً شکارگرهای آزادزی، عوامل تنظیم زیستی و انگل مهره‌داران هستند و در انواع زیستگاه‌های خشکی یافت می‌شوند. گونه‌های آزادزی این گروه به طور معمول در سطح خاک و خاک برگ زندگی می‌کنند و شکارگر نماتودها، کمتاران، بندپایان یا تخم‌های آنها هستند؛ یا از قارچ‌ها، باکتری‌ها و مواد در حال پوسیدن تغذیه می‌کنند (Walter and Proctor, 1999؛ (Lindquist et al., 2009. برخی از کنه‌های زیرگروه Dermanyssiae عوامل بالقوه‌ای برای تنظیم زیستی آفات خاک‌زی و گلخانه‌ای محسوب می‌شوند که از آن جمله می‌توان به گونه‌هایی از خانواده‌های Laelapidae، Macrochelidae و Ascidae اشاره کرد Krantz, 1998)؛ Gerson et al., 2003؛ Mašán, 2003). تاکنون 79 گونه متعلق به 36 جنس و 21 خانواده از کنه‌های میان‌استیگمایان (به جز خانواده Phytoseiidae) از استان کرمان گزارش شده است که از این تعداد، تا پیش از پژوهش حاضر تنها چهار گونه از شمال غرب این استان معرفی‌شده بودند (Kazemi and Rajaei, 2013). با توجه به تنوع شرایط آب و هوایی و اطلاعات بسیار اندک در مورد فون کنه‌های میان‌استیگمای خاک‌زی این منطقه، پژوهش حاضر با هدف شناسایی فون این گروه از کنه‌ها در شمال غرب استان کرمان اجرا شد که نتایج آن میتواند زمینه‌ساز سایر بررسی‌های زیستی و بوم‌شناختی مانند مطالعه تنوع زیستی و قابلیت این کنه‌ها در تنظیم زیستی شود.
مواد و روش‌ها از بهار 1390 تا پاییز 1391 نمونه‌برداری‌هایی در مناطق مختلف شهرستان‌های رفسنجان، سیرجان و شهربابک واقع در شمال غرب استان کرمان انجام شد که مشخصات جغرافیایی این مناطق در جدول 1 ارایه شده است. برای جمع‌آوری کنه‌های میان‌استیگمای خاک‌زی، نمونههایی از خاکهای دارای مواد آلی تا عمق 10-15 سانتی‌متری سطح خاک، از چند مکان در مناطق مورد نظر به صورت تصادفی برداشته، توسط قیف برلز- تولگرین کنه‌های آنها جداسازی و پس از شفاف شدن در محلول نسبیت، توسط محلول هویر روی اسلایدهای میکروسکوپی تثبیت شدند. در پایان، مشاهده دقیق جزییات ریختشناسی و اندازه‌گیری‌ها با استفاده از میکروسکوپ نوری Olympus BX51 دارای سامانه فازکنتراست و مجهز به لوله ترسیم انجام شد. فراوانی نسبی کنه‌ها نیز بر اساس تعداد آنها در مقایسه با کل نمونه‌های جمع‌آوری و اسلاید شده محاسبه گردید.
جدول 1- مشخصات جغرافیایی مناطق مختلف نمونه‌برداری در شمال غرب استان کرمان
نتایج و بحث در مجموع، 25 گونه متعلق به 21 جنس از 12 خانواده و شش بالاخانواده از زیرگروه Dermanyssiae (Mesostigmata: Gamasina) از نمونه‌های خاک مناطق مختلف شهرستان‌های شمال غرب استان کرمان (رفسنجان، سیرجان و شهربابک) جمع‌آوری و شناسایی شد که در بین آنها یک گونه جدید برای فون کنه‌های ایران و سه گونه از جنس‌های Macrocheles Latreille, 1829، Protogamasellus Karg, 1962 و Saprosecans Karg, 1964 نیز جمع‌آوری شدند که صفات مورفولوژیک آنها با گونه‌هایی که تاکنون توصیف شده‌اند هماهنگی چندانی ندارد که مراحل شناسایی بیشتر و در صورت جدید بودن برای دنیا، توصیف آنها در حال انجام است. اسامی گونه‌های شناسایی شده، محل جمع‌آوری و زیستگاه آنها در جدول 2 ارایه شده است.
جدول 2- فهرست، درصد فراوانی، زیستگاه و مناطق جمع‌آوری گونه‌های زیرگروه Dermanyssiae در شمال غرب کرمان
گونه Rhodacarus coronatus (Berlese, 1921) . ویژگی‌های مهم ریختشناسی: طول ایدیوزوما در نمونه جمع‌آوری شده 351 میکرومتر. سطح پشتی ایدیوزوما (شکل 1-A): سطح پشتی ایدیوزوما دارای دو صفحه پشتی، صفحه پودونوتال به طول 169 و عرض 141 میکرومتر، در حاشیه‌ها غالباً با یک نوار منقوط مزین شده، دارای 21 جفت مو، موهای s1، z1، j2 و j1 در حاشیه جلویی صفحه پودونوتال و تقریباً در یک راستا، شیار میانی در راستای موهای j4 و s2 قرارگرفته، دارای سه اسکلرونودولی پایین موهای j5؛ صفحه اُپیستونوتال باریکتر و کشیده‌تر از پودونوتال، به طول 170 و عرض 108 میکرومتر، دارای 17 جفت مو، حاشیه جلویی صفحه دارای نواری منقوط است. سطح شکمی ایدیوزوما: ناحیه پیش‌سینه‌ای کمی اسکلروتینی، منقوط و حاوی موهای st1؛ صفحه سینه‌ای دارای سه جفت مو (st2-st4)؛ صفحه جنسی کوچک، حاشیه عقبی صفحه کمی محدب و مزین به یک نوار منقوط عقبی، موهای st5 روی لبه‌های کناری صفحه واقع هستند؛ صفحه شکمی- مخرجی تقریباً بیضی‌شکل، بزرگ و بخش زیادی از سطح شکمی را پوشانده، مزین به یک ناحیه منقوط در جلوی صفحه، دارای پنج جفت موی پیش‌مخرجی (JV1-JV3 و ZV1-ZV2) به‌علاوه موهای اطراف مخرجی است. گناتوزوما: تکتوم دارای سه زائده، زائده میانی بلندتر از زوائد کناری و در انتها دندانه‌دار، دارای یک برآمدگی نوک‌تیز کوچک در بخش پشتی آن که در فاصله دو سوم از قاعده قرار گرفته (شکل 1-B)؛ انگشت ثابت کلیسر دارای شش دندانه و انگشت متحرک دارای سه دندانه بزرگ است. پراکندگی و زیستگاه: این گونه پیش از این از اوکراین، الجزایر، غرب اروپا، روسیه و از زیستگاه‌هایی نظیر خاک، خاک‌برگ، برگ‌های پوسیده، هوموس، خزه و آشیانه پستانداران گزارش شده است Bregetova and Shcherbak, 1977)؛ (Karg, 1993. یک نمونه ماده بالغ از این گونه در نمونه‌های جمع‌آوری شده از خاک مخلوط با برگ‌های پوسیده از منطقه پاریز جمع‌آوری و شناسایی شد. گزارش این گونه برای فون کنه‌های ایران جدید است.
شکل 1- گونه Rhodacarus coronatus، ماده. A: سطح پشتی ایدیوزوما، B: تکتوم (شکل اصلی)
گونه Veigaia exigua (Berlese, 1916) . ویژگی‌های مهم ریختشناسی: طول و عرض ایدیوزوما در نمونه‌های جمع‌آوری شده به ترتیب سطح پشتی ایدیوزوما (شکل 2-A): صفحه پشتی دارای شکاف‌های جانبی نسبتاً کم عمق و تمام سطح پشتی را نپوشانده، ناحیه پودونوتال دارای 21 جفت مو، ناحیه اُپیستونوتال دارای 12 جفت مو (موهای J5 روی کوتیکول نرم قرار دارند)، موهای صفحه پشتی ساده، اکثراً صاف و از نظر طول تقریباً هم‌اندازه هستند (به استثنای موهای j1 که بلندتر و موهای s2، s1 و r4 که به طور مشخصی کوتاه‌ترند). سطح شکمی ایدیوزوما (شکل 2-B): دارای یک جفت صفحه پیش‌سینه‌ای باریک؛ صفحه سینه‌ای بزرگ و رشد کرده؛ صفحه جنسی علاوه بر موهای st5 دو جفت موی JV1 و ZV1 را نیز در برگرفته و در گوشه‌های عقبی به طور باریکی به صفحه شکمی متصل شده؛ صفحه شکمی تقریباً مستطیلی‌شکل و دارای چهار جفت موی JV2، JV3، ZV2 و ZV3؛ صفحه‌های منفذدار پس از پیشران پاهای چهارم تحلیل رفته یا وجود ندارد. گناتوزوما: حاشیه جلویی تکتوم دارای سه زائده، زائده میانی باریک، بلند و در انتها دندانه‌دار، زائده‌های جانبی اندکی پهن‌تر و در حاشیه دندانه‌دار؛ انگشت متحرک کلیسر دارای یک دندانه کوچک در نیمه جلویی است. پراکندگی و زیستگاه: این گونه پیش از این از شوروی سابق، ایتالیا، الجزایر و از زیستگاه‌هایی نظیر خاک، خاک برگ، خزه و آشیانه جوندگان گزارش شده است Bregetova, 1977)؛ (Karg, 1993. پیش از این گزارش این کنه برای ایران به اختصار و از نتایج همین پژوهش معرفی شده است (Masnavipour et al., 2011).
شکل 2- گونه Veigaia exigua، ماده. A: سطح شکمی ایدیوزوما، B: سطح پشتی ایدیوزوما (شکل اصلی)
با توجه به ارتفاعات مختلف مناطق مورد نمونه‌برداری که از حدود 1500 تا 2800 متر از سطح دریای آزاد را شامل می‌شد، این ارتفاعات به چهار گروه مشخص تقسیم گردید (به ازای هر 325 متر) که به ترتیب و از کمترین ارتفاع، در گروه اول 6 گونه، در گروه دوم 10 گونه، در گروه سوم 17 گونه و در گروه چهارم 7 گونه قرار می‌گیرد. بر این اساس، بیشترین تعداد گونه‌ها در ارتفاع 2150 تا 2475 متر یافت شدند که بیانگر این است که احتمالاً در این محدوده ارتفاع، شرایط زیستی برای حضور گونه‌ها مساعدتر است. همچنین سه گونه Gaeolaelaps aculeifer، Macrocheles merdariusو Proctolaelaps pygmaeus در تمامی چهار گروه ارتفاع مشخص شده حضور داشتند و علاوه بر آن، در اغلب مناطق مورد نمونه‌برداری نیز یافت شدند که نشانگر پراکندگی گسترده و سازگاری بالای این گونه‌ها با شرایط مختلف محیطی است و با توجه به کارآیی آنها در شکارگری، به ویژه گونه Gaeolaelaps aculiefer که توانایی آن به عنوان یک عامل تنظیم زیستی بارها به اثبات رسیده است Gillespie and Quiring, 1990)؛ Conijn et al.,1996)، بایستی در برنامه‌های مدیریت کنترل تلفیقی آفات توجه ویژه‌ای به حضور این گونه‌های شکارگر داشت. از سوی دیگر، با توجه به وجود تنوع آب و هوایی در شمال غرب استان کرمان، می‌توان گونه‌های جمع‌آوری شده را بر اساس شرایط اقلیمی مناطق مورد نمونه‌برداری نیز طبقه‌بندی کرد. با توجه به این طبقه‌بندی، مناطق زیدآباد، رفسنجان و خاتون‌آباد با اقلیمی نسبتاً گرم و خشک، دارای شش گونه متعلق به شش جنس، مناطق بلورد، گستوئیه، دو چاهی، راویز، مغوئیه، مرج، پاقلعه، ریسه، میمند، سرخان، حسین‌آباد، جوزم و دهج با اقلیمی معتدل و کوهستانی دارای 15 گونه متعلق به 12 جنس و مناطق سرچشمه، مانی، پاریز و لاشکار با اقلیمی سرد و کوهستانی 17 گونه از 14 جنس را در بر داشتند که بیانگر حضور بیشترین تعداد گونه در نواحی معتدل تا سرد و کوهستانی این ناحیه است. همچنین، در بین مناطق بررسی شده، منطقه پاریز با داشتن 14 گونه متعلق به 12 جنس، غنی‌ترین ناحیه از نظر تنوع گونه‌ای بود که دلیل آن را می‌توان به وجود گیاهان متنوع و نیز منابع نسبتاً خوب آب در این ناحیه نسبت داد. در میان خانواده‌های جمع‌آوری شده در پژوهش حاضر، کنه‌های خانواده Macrochelidae با فراوانی نسبی بالایی (2/30 درصد) در زیستگاه‌های مختلف مشاهده شدند. این کنه‌ها به دلیل تغذیه از تخم‌ها و لاروهای برخی بندپایان و نیز نماتودها اهمیت زیادی در برنامه‌های تنظیم زیستی برخی آفات دارند (Kinn, 1966؛ (Axtell, 1991. دو خانواده Laelapidae و Melicharidae به ترتیب با فراوانی‌های نسبی 8/28 و 7/15 درصد در رتبه‌های بعدی قرار داشتند و فراوان‌ترین گونه‌ها در این سه خانواده به ترتیب عبارت بودند از: Macrochelesmerdarius (1/18 درصد)، Gaeolaelaps aculeifer(16 درصد) و Proctolaelaps pygmaeus (7/15 درصد). از نظر گستره پراکنش جغرافیایی، بیشترین پراکندگی به ترتیب مربوط به گونه‌هایGaeolaelaps aculeifer و Macrocheles merdarius (از ده منطقه)، Proctolaelaps pygmaeus (از هشت منطقه)، Gaeolaelaps queenslandicus و Arctoseius cetratus (از شش منطقه) بود. در پژوهش حاضر این گونه‌ها به همراه سه گونه Alliphis halleri، Cosmolaelaps vacua و Lasioseius youcefi هم از مناطق گرم و هم از مناطق سرد و کوهستانی جمع‌آوری شدند که این گونه‌ها پیش از این نیز از نقاط مختلف کشور با اقلیم‌های متفاوت گزارش شده‌اند (Kamali et al., 2001؛ (Kazemi and Rajaei, 2013 که این موضوع نشان دهنده سازگاری زیاد این کنه‌ها با شرایط آب و هوایی گوناگون است. کمترین پراکندگی و فراوانی مربوط به گونه‌های Euandrolaelaps karawaiewi، Arctoseius semissiscus، Holastaspella bifoliata، Rhodacarellus silesiacus و Rhodacarus coronatus بود و تنها یک نمونه از آنها در نمونه‌برداری‌ها یافت شد. پیش از پژوهش حاضر گونه Ameroseius ornatus Womersley, 1956 از این نواحی گزارش شده بود (Mohammadi et al., 2012) که در بررسی نمونه‌های شناسایی شده با این نام، مشخص گردید که نمونه‌ها مربوط به گونه A. lidiaeهستند و شناسایی آن گونه نادرست بوده است. شایان ذکر است که توصیف و گزارش گونه فوق مربوط به کشور استرالیا است.
کلید شناسایی کنه‌های زیرگروه Dermanyssiae جمع‌آوری شده از شمال غرب استان کرمان
1 (الف)- آپوتل دارای یک زائده فلس‌مانند غشایی در قاعده؛ اینترنال‌ماله (internal malae) سبیل مانند ..........................................................................................................................(Veigaiidae) Veigaia exigua
سپاسگزاری. بخشی از پژوهش حاضر با حمایت مالی دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی و با قرارداد شماره 4737/7 انجام شده است که مراتب سپاس و قدردانی به عمل می‌آید | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مراجع | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
منابع Axtell, R. C. (1991) Role of mesostigmatid mites in integrated fly control. In: Modern acarology (Eds. Dusbábek, F. and Bukva, V.) 2: 639-646. SPB Academic Publishing, The Hague. Bregetova, N. G. (1977) Family Veigaiidae Oudemans, 1939. In: Key to the soil-inhabiting mites (Mesostigmata) (Eds. Gilyarov, M. S. and Bregetova, N. G.) 108-145. Nauka, Leningrad, USSR, (in Russian). Bregetova, N. G. and Shcherbak, G. I. (1977) Family Rhodacaridae Oudemans, 1902. In: Key to the soil-inhabiting mites (Mesostigmata) (Eds. Gilyarov, M. S. and Bregetova, N. G.) 411-482. Nauka, Leningrad (in Russian). Conijn, C. G. M., van Aartrijk, J. and Lesna, I. (1996) Flower bulbs. In: Eriophyoid mites, their biology, natural enemies and control (Eds. Lindquist, E. E., Sabelis, M. W. and Bruin, J.) 651-659. Elzevier, Amesterdam. Gerson, U., Smiley, R. L. and Ochoa, R. (2003) Mites (Acari) for pest control. Blackwell Science Ltd., Oxford. Gillespie, D. R. and Quiring, D. M. J. (1990) Biological control of fungus gnats, Bradysia spp. (Diptera: Sciaridae), and western flower thrips, Frankliniella occidentalis (Pergande) (Thysanoptera: Thripidae), in greenhouses using a soil-dwelling predatory mite, Gaeolaelaps sp. nr. aculeifer (Canestrini) (Acari: Laelapidae). Canadian Journal of Entomology 122: 975-983. Kamali, K., Ostovan, H. and Atamehr, A. (2001) A catalog of mites and ticks (Acari) of Iran. Islamic Azad University, Scientific Publication Center, Tehran (in persian). Karg, W. (1993) Acari (Acarina), milben Parasitiformes (Anactinochaeta), cohors Gamasina Laech, Raubmilben. Tierwelt Deutschlands und der angrenzenden Meeresteile nach ihren Merkmalen und nach ihrer Lebensweise 59: 1-523. Kazemi, Sh. and Rajaei, A. (2013) An annotated checklist of Iranian Mesostigmata (Acari), excluding the family Phytoseiidae. Persian Journal of Acarology 2(1) :63-158 (in persian) Kinn, D. N. (1966) Predation by the mite, Macrocheles muscaedomesticae (Acarina: Macrochelidae) on three species of flies. Journal of Medical Entomology 3(2): 155-158. Krantz, G. W. (1998) Reflections on the biology, morphology and ecology of the Macrochelidae. Experimental and Applied Acarology 22: 125-137. Lindquist, E. E., Krantz, G. W. and Walter, D. E. (2009) Order Mesostigmata. In: A manual of Acarology (Eds. Krantz, G. W. and Walter, D. E.) 124-232. 3rd edition, Texas Tech University Press, Texas. Mašán, P. (2003) Macrochelidae mites of Slovakia (Acari: Mesostigmata: Macrochelidae). Slovak Academy of Sciences, Bratislava. Masnavipour, M., Kazemi, Sh., Latifi, M. and Ziaaddini, M. (2011) Edaphic mesostigmatic mites (Acari: Mesostigmata) fauna of north-western Kerman province, Iran. 1st Persian Congress of Acarology, Kerman, Iran. Mohammadi, E., Izadi, H., Khanjani, M. and Samia, M. A. (2012) Faunistic study of Mesostigmatic mites (Acari: Mesostigmata) on fruit trees in Rafsanjan region of Iran. 20th Iranian Plant Protection Congress, Shiraz, Iran. Walter, D. E. and Proctor, H. C. (1999) Mites: ecology, evolution and behavior. CAB International, Wllingford. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 707 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 392 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||