اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات43
تعداد شماره‌ها1,706
تعداد مقالات13,973
تعداد مشاهده مقاله33,623,356
تعداد دریافت فایل اصل مقاله13,336,520
قویدل سیوکی, محمد, مهدویان, مونا. (1389). پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان. , 26(2), 19-32.
محمد قویدل سیوکی; مونا مهدویان. "پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان". , 26, 2, 1389, 19-32.
قویدل سیوکی, محمد, مهدویان, مونا. (1389). 'پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان', , 26(2), pp. 19-32.
قویدل سیوکی, محمد, مهدویان, مونا. پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان. , 1389; 26(2): 19-32.

پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان

پژوهش های چینه نگاری و رسوب شناسی
مقاله 2، دوره 26، شماره 2، تیر 1389، صفحه 19-32    اصل مقاله (1.94 M)
نویسندگان
محمد قویدل سیوکی* 1؛ مونا مهدویان2
1استاد انستیتو مهندسی نفت دانشگاه تهران
2کارشناس زمین شناسی شرکت نفت فلات قاره ایران
چکیده
 
ناحیه مورد مطالعه در 30 کیلومتری شمال شهر کرمان و در مجاورت روستای هوتک قرار دارد. رسوبات دونین در این ناحیه به خوبی بیرون زده بوده و از پایین به بالا به سازندهای پادها و بهرام تقسیم میشود. ضخامت رسوبات دونین این ناحیه 614 متر است که به منظور مطالعه پالینومرفهای آن تعداد 140نمونه از این دو سازند تهیه و در آزمایشگاه پالینولوژی مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران تجزیه شیمیایی و مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه 12 گونه آکریتارش (11جنس) و 20 گونه میوسپور (16 جنس) شناسایی گردید. گونه های پالینومرف شناسایی شده در 8 مجموعه میوسپور و آکریتارشی از پایین به بالا منظم گردید. بر مبنای ارزش چینه شناسی هم آکریتارشها(عناصر دریایی) و هم میوسپورها (عناصر خشکی) زمان دونین پسین (فراسنین- فامنین) برای رسوبات دونین در ناحیه مورد مطالعه پیشنهاد می شود.  همچنین تعدادی میکروفسیل جانوری(Incetae sedis) در نمونه‌های این دو واحد سنگ چینه ای از جمله گونه های Umbella bella,Umbella rotunda,وUmbella ovata شناسایی شد که معرف زمان دونین پسین برای این دو سازند می باشد. از طرف دیگر با توجه به نسبت درصد عناصر خشکی( %69) به عناصر دریایی(%31) ناحیه مورد مطالعه در زمان دونین پسین به وسیله  دریای کم عمق پوشیده بوده است. از سوی دیگرگونه های آکریتارش و میوسپور شناخته شده از رسوبات دونین ناحیه هوتک نیز از رسوبات دونین دیگر نقاط ایران(سلسله جبال البرز و زاگرس) گزارش شده است. این حالت نشان میدهد که قسمتهای مختلف ایران در زمان دونین خشکی واحدی را تشکیل می داده اند.
 
کلیدواژه‌ها
پالینواستراتیگرافی؛ رسوبات دونین – ناحیه هوتک
اصل مقاله


هدف از نگارش این مقاله، ارائه مطالب جدید پالینولوژیکی و تعیین سن نسبی رسوبات دونین در بخشی از حوضه رسوبی ایران مرکزی است، زیرا واحدهای سنگ چینه ای دونین در البرز، زاگرس و بخشی از ایران مرکزی از نظر پالینولوژی مورد بررسی قرار گرفته است که این تحقیقات منجر به تطابق کرونوستراتیگرافی و چینه شناسی رسوبات دونین در ایران شده است .(Ghavidel-syooki, 1988, 1994, 2001, 2003)
آنچه که در بررسی این تحقیقات و مطالعات به چشم می خورد این نکته است که این تحقیقات در نقاطی از این حوضه های رسوبی بویژه در ایران مرکزی به طور کامل انجام نشده است که ازآن جمله میتوان به رسوبات دونین ناحیه هوتک کرمان اشاره کرد. لذا لازم بود به منظور یکسان سازی زمان زمین شناسی، سازندهای پادها و بهرام مورد تحقیق و بررسی پالینولوژیکی قرار گیرد تا بدینوسیله بتوان تطابق چینه شناسی و کرونوستراتیگرافی را با سایر نواحی ایران مرکزی انجام داد. بنابراین در این مقاله سعی شده است به منظور تعیین سن نسبی رسوبات دونین این حوضه، رسوبات سازندهای پادها و بهرام در منطقه هوتک از نظر پالینولوژیکی مورد مطالعه قرار گیرد تا با استفاده از اطلاعات به دست آمده بتوان نسبت های سنی واقعی تری را برای آنها پیشنهاد کرد.
ناحیه مورد مطالعه در 30 کیلومتری جاده کرمان-راور واقع در شمالغرب کرمان و مشرف به روستای هوتک از توابع بخش چترود قرار دارد که دارای مختصات جغرافیایی و است(شکل-1). ناحیه هوتک در رشته کوه شمال دشت زرند- کرمان است که در یک گرابن قرار دارد. ساخت عمومی منطقه یک طاقدیس برگشته پلانژدار است که درزها و گسلهای این طاقدیس،آبراهه های ناحیه را کنترل می نماید..طبق مدارک موجود، اولین دیرینه شناسانی که این ناحیه را از نظر زمین شناسی مورد بررسی قرار دادند. هوکریده و همکاران (1962) است. او مطالعات خود را بر روی مرجانهای این ناحیه متمرکز کرده است. سپس در سال 1990 داستان پور بازوپایان هوتک را بررسی کرد و در سال 1991 محمد قویدل سیوکی از رسوبات دونین این ناحیه به طور سیستماتیک نمونه برداری کرد. روی این نمونه ها، طایفه خبازی(2000) روزن بران این ناحیه را مورد بررسی قرار داد.سپس در سال 2002، ونت و همکاران کرینوئیدها و در سال 2003، وب استرت و همکاران کنودونت های هوتک را بررسی کردند.(دهقان و نصرآبادی 1369). ضخامت توالی رسوبی سازندهای پادها و بهرام در این منطقه 614 متر میباشد.که از این ضخامت 450 متر معلق به سازند پادها و 164 متر مربوط به سازند بهرام است سازند پادها بطور عمده شامل رسوبات تبخیری، ماسه سنگ و سنگ آهک در مقطع تیپ میباشد. (آقانباتی 1383).
سازند بهرام در ناحیه هوتک بطور عمده شامل سنگ آهک با میان لایه هایی از شیل است. یک رگه ماسه سنگ سفید کوارتزی به ضخامت 14 متر در قاعده تشکیل شده است که این لایه کلیدی آنرا از سازند پادها جدا میکند (قویدل سیوکی 1384).

 

 

 

 


شکل1.نقشه راههای دسترسی به منطقه مورد مطالعه


کارهای آزمایشگاهی
به منظور تعیین سن نسبی رسوبات دونین در این منطقه، 140 نمونه از رسوبات سازندهای پادها و بهرام انتخاب شد و در آزمایشگاه پالینولوژی مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران مورد بررسی قرار گرفت. برای تفکیک پالینومرف ها از کانی ها و ترکیبات مختلف سنگهای رسوبی به ترتیب از محلول های شیمیایی از جمله اسیدکلریدریک، اسید فلوئوریدریک و برمات روی (با وزن مخصوص 2)استفاده شد. در این مطالعه از اسید کلریدریک برای انحلال ترکیبات کربناته، از اسید فلوئوریدریک برای انحلال ترکیبات سیلیکاته و از برمات روی برای جداکردن کانی های سنگین از پالینومرف ها استفاده شد. پس از اتمام مراحل آزمایشگاهی فوق، مواد آلی باقیمانده از غربالهای پلاستیکی به قطر 15 میکرون عبور داده شد که در نتیجه میکروفسیل ها از مواد آلی ناخواسته جدا شدند. مواد آلی باقیمانده مجموعه ای از پالینومرف هایی هستند که در برابراسیدها مقاوم هستند و از آن اسلاید میکروسکوپی تهیه و با میکروسکوپ هایی با بزرگنمایی بالا مورد مطالعه قرار گرفت.این بررسی نشان داد که اکثر قریب به انفاق نمونه ها ی تجزیه شده حاوی پالینومرف فراوان از جمله گونه های آکریتارش و میوسپور می باشند که در آن فراوانی پالینومرفها در سازند پادها به مراتب بیشتر از سازند بهرام است. با استفاده از میکروسکوپهای نوری با بزرگنمایی بالا ابتدا تمام اسلایدها مورد بررسی و پالینومرفهای شاخص آن شناسایی و از آنها عکس میکروسکوپی تهیه گردید.

بایوستراتیگرافی پالینومرف ها (آکریتارشها و میوسپورها):
در این مطالعه رویهمرفته 32 گونه پالینومرف (12 گونه آکریتارش متعلق به 11 جنس و 20 گونه میوسپور متعلق به 16جنس) و نیز یک جنس میکروفونا با 3 گونه از آن شناسایی گردید. گونه های پالینومرف شناسایی شده در 8 بیوزون تجمعی منظم گردید که در زیر به شرح هر یک از آنها می پردازیم:
مجموعه آکریتارشی - میوسپورزون شماره 1 (Acritarch- miospore assemblage Zone I)
این بایوزون در ضخامت 33 متر از سازند پادها گسترش دارد که با ظهور گونه آکریتارش Leiosphaeridia sp. همراه با گونه های میوسپور از جمله:
Geminospora lemurata, Retusotriletes distinctus
مشخص می شود(شکل2). گونه های میوسپور ابن بیوزون تا کنون از دونین پسین استرالیا (Balme 1962, 1988; Balme & Hassel 1962; McGregor & Playford 1990; Playford & Dring 1981)، آفریقا (Jardine et al. 1974) ، کانادا (Owens 1971; McGregor 1961) و ایران (Ghavidel syooki 1988, 1994, 2001, 2003)گزارش شده است. بر حسب ارزش چینه شناسی گونه های میوسپور این بیوزون، زمان فراسنین پیشین برای این ضخامت از سازند پادها پیشنهاد می شود.
مجموعه آکریتارشی - میوسپورزون شماره 2 (Acritarch - miospore assemblage Zone II)
این بیوزون بلافاصله در بالای بیوزون I ظاهر می شود و در ضخامت 40 متر از سازند پادها گسترش دارد. این مجموعه فسیلی با ظهور گونه های آکریتارش از جمله:
Gorgonisphaeridium abstrusum, Lophosphaeridium deminutum, Chomotriletes vedugensis, Gorgonisphaeridium condensum, Helosphaeridium microclavatum, Elektoriskos tenuis
همراه با گونه های میوسپور از قبیل:
Geminospora lemurata, Retusotriletes distinctus, Apiculiretusispora fructicosa, Cyclogranisporites isostictus, Ancyrospora ampulla
مشخص می‌شود (شکل 2). گونه های آکریتارش این بیوزون تا کنون از رسوبات فراسنین پیشین استرالیا (Playford & Dring 1981) ، روسیه (Naumova 1953) آمریکا (Wicander & Playford 1985; Staplin 1961)، و ایران (Ghavidel syooki 1988, 1994, 2001, 2003) گزارش شده است. همچنین گونه های میوسپور این بیوزون تا کنون از رسوبات فراسنین استرالیا (Balme 1962,1988) ، کانادا (Owens 1971; McGregor 1961)، آفریقا (Jardine et al. 1974) و ایران (Ghavidel syooki 1988, 1994, 2001, 2003; Ghavidel syooki & Owens 2007) گزارش شده است. از اینرو این ضخامت از سازند پادها دارای سن فراسنین پیشین تا میانی است.
مجموعه آکریتارشی- میوسپورزون شماره 3 (Acritarch- miospore assemblage Zone III)
این بیوزون بلافاصله روی مجموعه فسیلی بیوزون II ظاهر شده و در ضخامت 30 متر از سازند پادها ادامه می یابد.گونه های آکریتارش این مجموعه فسیلی شامل:
Leiosphaeridia sp., Gorgonisphaeridium abstrusum, Lophosphaeridium deminutum, Chomotriletes vedugensis. Gorgonisphaeridium condensum, Helosphaeridium microclavatum, Elektoriskos tenuis, Dictyotidium sp., Papulogobata annulata, Navifusa exilis,
می باشد که با گونه های میوسپور از جمله :
Geminospora lemurata, Retusotriletes distinctus, Apiculiretusispora fructicosa, Cyclogranisporites isostictus, Ancyrospora ampulla, Geminospora punctata, Dibolisporites turriculatus, Calamospora pannucea, Verruciretusispora pallida, Densosporites rotatus, Geminospora sp.
همراه می باشد (شکل 2).
گونه های آکریتارش و میوسپور این بیوزون تا کنون از رسوبات فراسنین استرالیا (Playford & Dring 1981) ، روسیه (Naumova 1953) ، اروپا (Streel et al. 1986) ، ایران (Ghavidel syooki & Owens 2007) ، و آمریکا (Wicander & Playford 1985) گزارش شده است.
مجموعه آکریتارشی - میوسپور زون شماره 4 (Acritarch - miospore assemblage Zone IV)
این مجموعه فسیلی بلافاصله روی بیوزون III ظاهر میشود و در ضخامت 17 متر از سازند پادها گسترش می باید.این مجموعه فسیلی از سازند پادها شامل گونه های آکریتارش از قبیل
Leiosphaeridia sp., Gorgonisphaeridium abstrusum, Lophosphaeridium deminutum, Chomotriletes vedugensis, Gorgonisphaeridium condensum, Helosphaeridium microclavatum, Elektoriskos tenuis, Dictyotidium sp. Papulogobata annulata, Navifusa exilis, Gorgonisphaeridium sp.
و نیز گونه های میوسپور از جمله:
Geminospora lemurata, Retusotriletes distinctus, Apiculiretusispora fructicosa, Cyclogranisporites isostictus, Ancyrospora ampulla, Geminospora punctata, Dibolisporites turriculatus, Calamospora pannucea, Verruciretusispora pallida, Densosporites rotatus, Geminospora sp.
همراه است (شکل 2).گونه های آکریتارش و میوسپور این بیوزون تا کنون از رسوبات فراسنین پیشین استرالیا (Playford & Dring 1981)، روسیه ( Naumova 1953)، آمریکا (Wicander & Playford 1985; Staplin 1961)، و ایران(Ghavidel syooki 1988, 1994, 2001, 2003) گزارش شده است. همچنین گونه های میوسپور این بیوزون تا کنون از رسوبات فراسنین استرالیا
(Balme 1962, 1988)، کانادا (Owens 1971; McGregor 1961)، آفریقا (Jardine et al. 1974) و ایران(Ghavidel syooki 1988, 1994, 2001, 2003; Ghavidel syooki & Owens 2007) گزارش شده است.
علاوه بر گونه های آکریتارش و میوسپور موجود در این بیوزون، گونه های فرامینیفر از جمله
Umbella ovata, Umbella rotunda, Umbella bella
در این بیوزون وجود دارند که معرف زمان فراسنین بالایی برای این ضخامت از سازند پادها میباشد. بر حسب ارزش چینه شناسی گونه های آکریتارش، میوسپور و فرامینیفر موجود در این بیوزون، زمان فراسنین برای این قسمت از سازند پادها نیز پیشنهاد می شود.
مجموعه آکریتارشی - میوسپورزون شماره 5 (Acritarch -miospore assemblage Zone V)
این بیوزون در بالای بیوزون IV ظاهر میشود و40 متر از ضخامت سازند پادها و 9 متر از قاعده رسوبات سازند بهرام را در بر میگیرد. این بیوزون با ظهور گونه های آکریتارش:
Deltotosoma intonsum , Horologinella horologia, Maranhites perplexus, Tornacia sarjeantii
و نیز گونه های میوسپور از جمله:
Retusotriletes rotundus, Convolutispora usitata, Hymenozonotriletes perplexa, Vallatisporites pusillites, Grandispora famenensis, Emphanisporites rotatus, Teichertospora torquata, Grandispora cornuta
مشخص می شود(شکل 2). تاکنون گونه های آکریتارش و میوسپور این بیوزون از رسوبات دونین بالایی اروپا (Streel et al. 1986;Higgs 1975 ) و شمال آمریکا (McGregor & Playford 1990; Wicander & Playford 1985; Owens 1971)آفریقا (Jardine et al.1972)استرالیا(Balme 1962,1988; McGregor & Playford 1990) و ایران (Ghavidel syooki 1988, 1994, 2001, 2003; Ghavidel syooki & Owens 2007) گزارش شده است.در این بیوزون علاوه بر پالینومرف های مذکور گونه های فرامینیفر از قبیل
Umbella ovata, Umbella rotunda. Umbella bella,
و گونه جلبک Girvanella wetheredi وجود دارد. با توجه به ظهور گونه های شاخص آکریتارش، میوسپور و فرامینیفر این بیوزون و نیز انقراض گونه آکریتارش Chomotriletes vedugensis در ابتدای این بیوزون، مرز فراسنین- فامنین در قاعده این بیوزون قرار می گیرد. از این رو بر حسب ارزش چینه شناسی گونه های پالینومرف این بیوزون، زمان فراسنین پسین و فامنین پیشین برای این ضخامت از سازند پادها و بهرام پیشنهاد می شود.
مجموعه آکریتارشی - میوسپورزون شماره 6 (Acritarch - miospore assemblage Zone VI)
این بیوزون پس از بیوزون V قرار دارد و در ضخامت 40 متر از سازند بهرام گسترش دارد. این ضخامت از سازند بهرام با کاهش چشمگیر گونه های آکریتارش و میوسپور و فراوانی فرامینیفرها از جمله:
Archaesphaera sp., Tuberlina sp., Earlandia sp. Bisphaera ovoidae, Bisphaera irrugularis
مشخص می شود(شکل 2).
پالینومرفهای این بیوزون شامل یک گونه آکریتارش Dictyotidium sp. و تعدادی گونه میوسپور از جمله
Geminospora lemurata, Cyclogranisporites isostictus, Geminospora punctata
مشخص می شود که در بیوزون های 1 تا 5 به خوبی دیده میشوند. از این رو بر مبنای ارزش چینه شناسی پالینومرفها نمیتوان سن مشخصی را برای این ضخامت پیشنهاد کرد و تنها بر مبنای ارزش چینه شناسی گونه های فرامینیفر میتوان سن فامنین را برای این بخش از سازند بهرام پیشنهاد کرد(طایفه خبازی 2000).
مجموعه آکریتارشی - میوسپور زون شماره 7 (Acritarch - miospore assemblage Zon VII)
این بیوزون نیز بلافاصله پس از بایوزون VI قرار دارد و ضخامت 35 متر از سازند بهرام را در بر میگیرد. در این بیوزون نیز مانند بیوزون 6 گونه آکریتارش Dictyotidium sp. و گونه های میوسپور از جمله
Geminospora lemurata, Cyclogranisporites isostictus, Geminospora punctata
وجود دارند. علاوه بر گونه های پالینومرف مذکور، گونه های فرامینیفر شامل
Archaesphaera sp., Tuberlina sp., Earlandia sp., Bisphaera ovoidae, Bisphaera irrugularis, Parathurammina sp.
و جلبک Girvanella wetheredi در این بیوزون وجود دارد(شکل 2). بر مبنای ارزش چینه شناسی فرامینیفرهای مذکور سن فامنین برای این بخش از سازند بهرام پیشنهاد می شود.
مجموعه آکریتارشی - میوسپور زون شماره 8 (Acritarch - miospore assemblage Zone VIII)
این بیوزون پس از بیوزون VII قرار دارد و 77 متر از ضخامت سازند بهرام را در بر میگیرد و با ظهور فرامینیفر Earlandia minor مشخص میشود. از گونه های فرامینیفر دیگر این بیوزون می توان
Archaesphaera sp., Earlandia sp., Bisphaera ovoidae, Bisphaera irrugularis, Earlandia minor
را نام برد که با گونه جلبک Girvanella wetheredi و نیز گونه های میوسپور از جمله
Geminospora lemurata, Cyclogranisporites isostictus, Geminospora punctata
همراه است(شکل 2).
بر حسب ارزش چینه شناسی گونه های فرامینیفر فوق در این بیوزون، زمان فامنین برای این قسمت از سازند بهرام نیز پیشنهاد می شود(طایفه خباز 2000).



شکل2- انتشار چینه شناسی پالینومرف ها و فرامینیفرها در رسوبات دونین ناحیه هوتک کرمان


نتایج
سکانس رسوبی دونین ناحیه هوتک کرمان دارای ضخامت 614 متر است که به سازندهای پادها و بهرام قابل تقسیم است.سازند بهرام در این ناحیه دارای ضخامت 164 متر است و دارای میکروفسیل های جانوری از جمله روزنبران و کنودونت ها و ماکروفسیل هایی نظیر بازوپایان و کرینوئید میباشد. سازند پادها دارای ضخامت 450 متر است و حاوی میکروفسیل های جانوری است.در مطالعات قبلی،بر مبنای موقعیت چینه شناسی سازند پادها به دونین پیشین و سازند بهرام به دونین میانی و پسین نسبت داده شده است. از مطالعه پالینولوژیکی روی نمونه های مربوط به رسوبات دونین ناحیه هوتک کرمان میتوان نتایج زیر را پیشنهاد کرد:
1- سازند پادها دارای گونه های فراوان آکریتارش و میوسپوراز جمله
Chomotriletes vedugensis,Deltotosomata intonsum,Gorgonosphaeridium abstrusum
,Maranhites perplexus,Navifusa exilis,Papulogobata annulata, Archeoperisaccus scabratus, Cyclogranisporites isostictus,Ancyrospora ampulla, Dibolisporites turriculatus,Emphanisporites rotatus,Geminospora lemurata,Calamospora pannucea,Retusotriletes distinctus,Retusotriletes rotundus
وجود دارد که این گونه ها تاکنون از رسوبات دونین پسین کانادا،استرالیا و ایران گزارش شده است.بنابراین هم آکریتارش و هم گونه های میوسپور نشان میدهد که سازند پادها دارای سن نسبی دونین پسین (فراسنین) می باشد.
2-علاوه بر این گونه های آکریتارش و میوسپور،گونه های میکروفسیل روزنبرانی از جمله
Umbella bella,Umbella rotunda,Umbella ovata
در نمونه های مربوط به سازند پادها وجود دارد. که بیانگر سن دونین پسین (فراسنین) برای این سازند می باشد.
3- در سازند بهرام،گونه های میوسپور از جمله:
Convolutispora usitata,Apiculiretusispora fructicosa,Grandispora famenensis, Hymenozonotriletes perplexa,Teichertospora torquata, Vallatisporites pusillites, Verruciretusispora pallida
وجود دارد که بیانگر سن دونین پسین (فامنین) است. علاوه بر گونه های پالینومرفهای این بیوزون گونه های فرامینیفرهای فراوان از جمله Archaesphaera sp., Earlandia sp., Bisphaera ovoidae, Bisphaera irrugularis, Earlandia minor
را نام برد که با یک گونه جلبک Girvanella wetheredi همراه است که بر مبنای ارزش چینه شناسی آنها زمان فامنین برای این سازند پیشنهاد میشود.

 

مراجع

 

1- آقانباتی،ع.، 1383، زمین شناسی ایران،سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور،طرح تدوین،586 صفحه

2-دهقان،م.، ع.، نصرآبادی 1369، تاریخچه چینه شناسی هوتک.انتشارات دانشگاه شهید باهنر کرمان.48 صفحه

3-قویدل سیوکی، م.، 1371، مقدمه ای بر اصول پالینولوژی و پالئوپالینولوژی طبقات رسوبی پالئوزوییک و مزوزوییک و کاربرد آن در اکتشاف نفت،گاز و ذغال.انتشارات شرکت ملی نفت ایران

4- قویدل سیوکی، م.، 1384، پژوهشهای پالینولوژی در واحدهای سنگ چینه ای پالئوزوییک حوضه های رسوبی زاگرس،البرز و ایران مرکزی،انتشارات شرکت ملی نفت ایران

5- Balme, B.E., 1962,Upper Devonian (Frasnian) spores from the Carnarvon Basin, Western Australia. The Palaeobotanis,v.9, p.1-10

6- Balme, B.E., & C.W. Hassel, 1962, Upper Devonian spores from the Canning Basin, Western Australia. Micropalaeontology, no. 1, P. 1- 28

7- Balme, B.E., 1988, Miospore from Late Devonian (Early Frasnian) strata, Carnarvon Basin, Palaeontographica, Abt.B, v. 209, p. 109-166

8- Dastanpour, M, 1990, Devonian stratigraphy of Kerman southeast Central Iran.Ph.D. Dissertation, BristolUniversity. 234 p.

9- Dobly, G., and R., Neves, 1970, Palynological evidence concerning the Devonian-Carboniferous boundary in the Mendips, England. Compte Rendu du 6e Congres International de Stratigraphie et Geologie du Carbonifere (Sheffield, 1967) v.2, p.631-646.

10- Ghavidel-syooki, M. & B., Owens, 2007, Palynostratigraphy and palaeogeography of the Padeha, Khoshyeilagh, and Mobarak formations in the eastern AlborzRange (Kopet-Dagh region), northeastern Iran,Revue. de Micropaléontologie, v.50, p.129-144.

11- Ghvidel-syooki, M., 2003, Palynostratigraphy of Devonian sediments in the ZagrosBasin, Southern Iran, Rev. Paleobot. Palynol., v. 127, p. 241-268.

12- Ghvidel-syooki,M., 2001. Palynostratigraphy and Palaeogeography of the Late Devonian in Northeastern Esfahan city,Central Iran,proceeding of the IX International palynology Congress, Houstan, Texas. AASP, p. 37-51

13- Ghvidel-syooki, M.,1994, Upper Devonian acritarchs and miospores from the Geirud Formation in Central Alborz Range,Northern Iran,J.Sci,I.RIran,v. 5(3), p. 24-43.

14- Ghvidel-syooki, M, 1988, Palynoatratigraphy and Palaeogeography of the Faraghan Formation of Southeastern Iran.Ph.D.dissertation.Michigan State University, 279 p.

15- Hacquebard, P.A., 1957, Plant spores in coal from the Horton Group (Mississipian) of Nova Scotia. Micropalaeontology, v. 3 (4),p. 301- 324.

16- Higgs, K., 1975, Upper Devonian and Lower Carboniferous miospore assemblage from Hook Head , Ireland,  Micropalaeontology, v. 21(4), p. 393- 419.

17- McGregor, D.C., 1961, Spores with proximal radial pattern from the Devonian of Canada, Geol. Survey Canada, Bull. v.79, p. 1- 11.

18- Jardine, S., Combaz, A., Magloire, L., Peniguel, G., and G., Vachey, 1972, Acritarchs du Silurian terminal, et du Devonian du Sahara Algerian. Compte Rendu, Septieme Cogress Interrnationalde Stratigraphie ed de Geologie du Carbonifer, (Krefeld, 1971), v. 1, p. 295- 311.

19- McGregor, D. C., & Playford, G., 1990. Morphology and distribution of the miospore Teichertospora torquta comb. Nov. in the Upper Devonian of Uramerica and Australia. Palynology, v. 14, p. 19- 30.

20- Naumova, N.S., 1953.Upper Devonian spore-pollen assemblages of the Russian Platform and their stratigraphic significance (in Russian).Trance.Inst.Geol.Sci.Acand.Sci.USSR.143, 24 p.

21- Owens, B, 1971, Miospores from the Middle and Early Upper Devonian rocks of the Western QueenElizabethIsland,Arctic Archipelago.Geol Survey. Canada Bull.38-70, p.1-157.

22- Playford, G., and R.S., Dring, 1981, Late Devonian acritarch from the CarnarvonBasin,Western Australia.Special paper in Palaeontology, v. 27, p.1-78.

23- Playford, G., 1976, Plant microfossils from the Upper Devonian and Lower Carboniferous of the Canning Basin, Western Australia. Palaeontographica,Abt. B, v. 158, p. 1- 71.

24- Richardson, J. B., and  T. R., Lister, 1965, Upper Silurian and Lower Devonian spores assemblages from the Welsh Borderland and south Wales. Palaeontology, v. 19, p. 257- 307.

25- Streel, M., Higgs, K., Loboziak, S., Riegel, W., & P., Steemens, 1986, Spores stratigraphy and correlation with founas and floras in the type marine Devonian of the Ardenne- Rhenish Region. Rev Palaeobot. Palynol. v. 5, p. 211- 229.

26- Streel, M., 1967, Association de spores du Devonian inferieur Belge et leur signification stratigraphique. Ann. Soc. Geol. Belg. v. 90, no. 1, p.  11- 54.

27- Staplin,F.L., Reef-controlled distribution of Devonian microplankton in Alberta. Palaeontology, v. 4(3), p. 392-424.

28- Tayefeh-Khabbazy, M, R., 2000, Palaeontological study on surface samples of stratigraphic section in Houtk area (KermanProvince), Paleontological note no 498, 36p.

29- Wicander, R., and G., Playford, 1985, Acritarchs and spores from the Upper Devonian Lime Creek formation lowa, U.S.A. Micropaleontology, v.13, p.  97- 138.

 

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 715
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 580


سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب